Bieganie powoli staje się ulubioną aktywnością sportową Polaków. Kiedyś uprawianie joggingu na ulicach miasta było dziwactwem, dzisiaj spotykanie zmotywowanych biegaczy to już norma. Skąd ta popularność biegania? Z jego prostoty. Bieganie to bowiem najłatwiejszy i najnaturalniejszy ze sportów. By go uprawiać, nie trzeba wiele – jedynie dobrych chęci. Korzyści są za to ogromne – kondycja poprawia się znacznie szybciej niż w przypadku innych aktywności ruchowych, wydolność zwiększa się w ekspresowym tempie, a dodatkowo (co dla niektórych najważniejsze) – tkanka tłuszczowa w zadziwiająco szybki sposób ulega redukcji. Z bieganiem wiąże się również wiele innych przyjemności: gigantyczny skok poziomu endorfin, poczucie mocy, szybki zastrzyk energii, a także okazja do przemyśleń i refleksji.
Wszystko to brzmi pięknie, ale jednak w praktyce sprawa staje się bardziej skomplikowana. Szczególnie dla tych, których aktywność fizyczna przez lata ograniczała się do zejścia ze schodów z pierwszego piętra i pokonania drogi do samochodu. Bieganie szybko odziera ze złudzeń. Pierwszy start dobitnie pokazuje, na jakim poziomie jest nasza kondycja. Często zetknięcie się z taką prawdą na temat samych siebie bywa bolesne, niewygodne. „Ale ze mnie łamaga” – myśli niejeden początkujący biegacz, który po dziesięciu minutach biegu ma dosyć biegania na całe życie. „Nigdy nie uda mi się przebiec więcej, nigdy nie będę lepszy” – przychodzi chwila zwątpienia po którymś z kolei starcie, gdy postępów nadal nie widać. A jednak warto próbować – nie tylko dla wszystkich wymienionych powyżej korzyści, ale i dla udowodnienia samemu sobie, że się da. Taka świadomość niesie ze sobą masę pożytku na wielu poziomach życia.
Motywacja
Najważniejsza jest motywacja. Nie wystarczy powiedzieć sobie „będę biegał”, tu trzeba autentycznej wiary w to, że się uda. Kilka razy w głowie należy przerobić scenariusz, w którym postępy nie pojawiają się tak szybko, jak byśmy chcieli. Kilka razy należy się zastanowić też nad powodami, dla których chce się zacząć. Poza tym dobrze jest przygotować się na katorżniczy wysiłek. Bieganie z początku boli. Początkujący biegacz, gdy wyrusza w swój pierwszy rajd, czuje się jak słoń – oddech jest ciężki, nogi już po kilkudziesięciu krokach stają się jak z ołowiu, zadyszka, pól w klatce, ból w brzuchu – to nic przyjemnego. Oczywiście są i początkujący biegacze, którzy pierwszych startów nie przypłacą traumą. Wielu z nas zaskakuje się jednak, że bieganie – które wygląda przecież na łatwiznę – to naprawdę ciężki kawałek chleba. Przynajmniej na początku. Potem są już tylko przyjemności. Trzeba być tego świadomym.
Przygotowanie sprzętowe
Wielu początkujących biegaczy popełnia poważny błąd już na samym początku. Do biegania przygotowuje się nie z pomocą motywacji i siły mięśni, ale gromadząc masę drogich sprzętów. Jeśli myślisz, że zakup jak najlepszych butów, kilku koszulek i bluz oraz specjalistycznej, nietaniej kurtki do biegania, a poza tym profesjonalnych skarpetek, pulsometru, krokomierza, wypasionego zegarka zmniejszy twój wysiłek podczas pierwszych biegów, jesteś w okrutnym błędzie. Tak naprawdę na sam początek potrzebujesz jedynie dobrego obuwia. Nie musi być ono z najwyższej półki. Nie wybierasz się przecież na maraton. Prawdopodobnie twoje pierwsze starty będą bardzo krótkie, nie wydłużysz ich z pomocą drogich butów. Tak naprawdę o inwestycji w sprzęt powinieneś pomyśleć dopiero wtedy, gdy będziesz regularnie - kilka razy w tygodniu, bez zatrzymania się - przebiegał około 30 minut. W innym wypadku zakup sprzętu to tylko potęgowanie złudzeń, na temat aktywności fizycznej, którą rzekomo uprawiasz. Dobry sprzęt w szafie o niczym nie świadczy, ani nic za ciebie nie zrobi. Nie przeceniajmy też jego znaczenia w dziesięciominutowych przebieżkach. Radzimy za to na samym początku biegać z muzyką – dzięki niej niwelujemy nieco uczucie własnej ociężałości, nie słyszmy ciężkich korków i oddechu.
Spróbuj!
No i nadszedł czas pierwszego startu. Masz już dobre buty, jesteś odpowiednio zmotywowany. Zanim wyruszysz w bieg, nie zapomnij o rozgrzewce. Poświęć na nią co najmniej dziesięć minut. Rozgrzej wszystkie partie ciała, szczególną uwagę zwracając na nogi. Przed startem powinieneś czuć się rozluźniony, niech twoje serce bije już szybciej. Nie objadaj się przed startem , nie pozwól też, by żołądek był pusty. Nawodnij się odpowiednio. Nie licz na za wiele, przygotuj się do mocnego zdarzenia z rzeczywistością. Mimo to obiecaj sobie, że dasz z siebie wszystko. Ważne byś zaczął spokojnym tempem. Nie szalej. Mimo że kilka pierwszych korków wyda ci się łatwych, już kolejnych kilka rozwieje twoje złudzenia. Nie szarżuj, dobiegnij tam gdzie możesz. Teraz już wiesz, na co cię stać i do czego powinieneś dążyć.
Ustal cel
W pierwszym biegu zorientowałeś się mniej więcej w swojej kondycji. Teraz wiesz już, gdzie jesteś w stanie dobiec, jakie odległości potrafisz pokonać. Przed każdym następnym startem wyznacz sobie cel, do którego chcesz dobiec. To ułatwia sprawę. Po pierwsze: motywuje cię, byś nie przerwał biegu przedwcześnie. Po drugie: zaszczepia w głowie myśl, że mordęga ma swoje konkretne ramy. Dzięki wyznaczonemu celowi jesteś w stanie pokonać siebie. Bez niego natomiast szybciej się zniechęcisz. Z czasem wydłużaj drogę do celu. Zmieniaj tez trasy. Oglądanie nowych widoków naokoło siebie odwraca uwagę od bólu mięśni, pozwala choćby na moment skupić się na czymś innym niż własne zmęczenie.
Ustal plan
Bez dobrego planu nie ma efektów. Jeśli podchodzisz do biegania na poważnie i chcesz, by stało się ono częścią twojego życia, powinieneś przygotować swoją strategię biegową. Rozpisz dni i godziny, w których biegasz. Pamiętaj – przerwa dłuższa niż dwa dni jest niewskazana, najprawdopodobniej wybije cię z rytmu i trudno będzie ci wrócić na trasę. W kalendarzu notuj swoje postępy, a także cele. Zastanów się, czego oczekujesz od biegania – czy chcesz zrzucić kilogramy (określ konkretną wagę, do której chcesz schudnąć), czy może chodzi ci o poprawę kondycji (zanotuj, ile chciałbyś wkrótce biegać – 40 minut? Godzinę?). Potem konsekwentnie dąż do wyznaczonych celów, nieustannie monitorując postępy.
Nie zniechęcaj się
To podstawowa zasada biegania. Choć czasami wydaje ci się, że nie stać cię na więcej, że bieganie nie jest dla ciebie, że wcale nie jest tak fajnie, jak mówili –nie wolno ci się zniechęcać. Parę kolejnych startów przypłaconych podkopaniem wiary w siebie zawsze się zwraca – kolejne będą już łatwiejsze. W następnych natomiast zauważysz postęp, który da ci gigantycznego, motywacyjnego kopa. Jeszcze miesiąc, dwa, trzy, a poczujesz się niesamowicie mocny. Pomyślisz: „warto było”! A czymże są trzy miesiące w obliczu całego życia? Warto je poświęcić i dzięki temu zyskać nowe życie, nową jakość.
Powodzenia!
