Pracoholizm - zgubne uzależnienie od pracy

Coraz częściej, w naszych czasach ludzie chorują na pracoholizm. Problem ten zaczyna dotykać także młodych ludzi, którzy co dopiero skończyli studia. W pogoni na karierą i pieniędzmi zatracamy równowagę między istotnymi elementami życia. Zaniedbana rodzina, przyjaciele, zdrowie.

Pracoholizm to uzależnienie od wykonywanej pracy. Przybierać może przeróżne objawy. Dla pracoholika ważna jest tylko praca, dla której jest w stanie zrezygnować z życia prywatnego. Osoba, którą praca pochłania całkowicie, gdy ma chwile wolnego czas – nie pracuje – zaczyna mieć wyrzuty sumienia, że marnuje czas. Ludzie chorzy na pracoholizm żyją w ciągłym pośpiechu, a ich przewodnia myślą jest „To miało być zrobione na wczoraj.”

Pracoholicy nie potrafią normalnie wyjść z pracy i wrócić do domu, do rodziny. Nie potrafią oni najzwyczajniej o niej nie myśleć. Często ich zawodowe obowiązki przenoszą do domu, niektórzy nawet źle się czują, gdy tak nie zrobią. Pochłonięci pracą bez reszty zaczynają zaniedbywać swoje rodziny. Osoby chore na pracoholizm mają trudności z zaplanowaniem wolnego czasu - cały czas myślą o pracy. W ciągu kilku lat, pracoholik wypala się zawodowo, a jego efektywność spada nawet o 50 %. Na ogół dopiero wtedy, tacy ludzie zaczynają zauważać jak poważny mają problem.

Ludzie, którzy są uzależnieni od pracy to najczęściej osoby ambitne, lubiące wyzwania i rywalizację. Sukces i prestiż społeczny jest dla nich drogą do sukcesu. Osoby te musiały być najlepsze, żeby ich rodzice zwrócili na nich swoją uwagę i w pełni ich akceptowali. Często takie dzieci miały zaplanowany czas przez dodatkowe zajęcia pozalekcyjne. Mówi się, że pracoholik to wymarzony pracownik. Zaangażowany, chętny do pracy po godzinach kosztem czasu wolnego i rodziny. Na takiego pracownika można zawsze liczyć, bo poświęci wszystko dla dobra firmy. W perspektywie dłuższego funkcjonowania w firmie jako perfekcjonista, nie znosi sprzeciwu.

Pracoholik, po pewnym czasie funkcjonowania na pełnych obrotach zaczyna czuć zmęczenie, przestaje czerpać satysfakcję z wykonywanych zadań, staje się mniej kreatywny i pomysłowy. Wtedy pojawiają się problemy ze zdrowiem oraz syndrom wypalenia zawodowego. Po pewnym czasie taka osoba przestaje być atrakcyjna dla firmy.

Osoba uzależniona długo zaprzecza przed sobą i przed innymi, że ma problem. Sugestie bliskich traktuje jako nieżyczliwość lub brak zrozumienia. Przełomowym momentem dla pracoholika jest opuszczenie go przez rodzinę, przyjaciół - zostaje sam. Leczenie w głównej mierze oparte jest na psychoterapii, ale może być wsparte farmakologicznie w przypadku występowania symptomów depresji.