Tadż Mahal jest uznawany za najbardziej ekstrawaganckie dzieło, stworzone pod wpływem miłości do kobiety. Ten zabytek stanowi symbol Indii, i znany jest niemal każdemu turyście. Atmosfera panująca w tym miejscu sprawia, że czujemy obecność wielkiego uczucia, miłosną aurę tego miejsca. Jak wielka musiała być miłość cesarza? Niewyobrażalnie wielka, skoro zdecydował się w ten sposób oddać cześć swojej żonie.
Zobacz także: Taj Mahal - mauzoleum miłości w Indiach »Tadż Mahal, inaczej Taj Mahal - zwany jest indyjskim, architektonicznym cudem świata. Położony jest nad rzeką Jamuną, półtora kilometra od Czerwonego Fortu w Agrze, na zachodniej części Niziny Gangesu. Jest to najsłynniejsza budowla w całych Indiach.
Mauzoleum Taj Mahal, zbudował Szahdżahan w XVII wieku. Wzniósł ją dla uczczenia pamięci o swej ukochanej żonie, pięknej Mumtaz Maral – w tłumaczeniu: Perła Pałacu. Kobieta zmarła wkrótce po urodzeniu czternastego dziecka, a Szahdżahan ogłosił dwuletnią żałobę narodową. Zakazał świętowania, słuchania muzyki, używania perfum, a także noszenia biżuterii. Podobno pod wpływem nieszczęścia Szachdżahan zupełnie osiwiał w ciągu jednej nocy.
Po strasznej tragedii postanowił wybudować mauzoleum. Do pracy sprowadził architektów, rzeźbiarzy z Persji, Turcji i Samarkandy. Z Wenecji natomiast pochodził dekorator wnętrz. Prace nad pałacem zostały ukończone w roku 1648, a budowę otaczających budynków oraz perskiego ogrodu zakończono 5 lat później. Przy pracach brało udział 20 tysięcy robotników. Po ukończeniu budowy obcinano im dłonie lub kciuki, by nie mogli stworzyć dzieła, które dorównałoby mauzoleum.
Świątynia Miłości zbudowana jest z tysięcy ton białego marmuru. Budynek ma cebulasty kształt oraz wieżyczki na skrzydłach. Ściany budowli udekorowano tysiącami szlachetnych kamieni i ozdobiono złotem. Budowa trwałą 22 lata. Z Makranu i Raiwalu w Radżastanie, zaprzęgi słoni, wołów i koni zwoziły marmur. Drogie kamienie ozdabiające grobowiec sprowadzano z całego świata. Prace przy budowie Taj Mahal ostatecznie zakończono w 1653 roku.
Tadż Mahal na całym świecie uważany jest za najcudowniejsze dzieło architektury indyjskiej, a w samych Indiach, za świętość narodową.
Do wielkiej świątyni prowadzą trzy wejścia - od wschodu, południa i zachodu. Sklepienie wysokiej bramy wejściowej z czerwonego piaskowca, zdobi inskrypcja koraniczna w języku arabskim. Za bramą jest kasa biletowa i mała szatnia. Do środka nie wolno wnosić jedzenia i wyrobów tytoniowych.
Strażnicy pilnują, aby nikt nie robił zdjęć wewnątrz Taj Mahal. Wolno za to fotografować obiekt z zewnątrz. Aparat można wnieść za 25 INR.
Dookoła znajdują się czteroczęściowe trawniki, które przedzielone są strumieniami. W zachodniej części kompleksu mieści się małe muzeum. Jest ono czynne codziennie, z wyjątkiem piątku, od 10 do 19. Koszt wejścia do Taj Mahalu wzrósł ostatnio z 20 do 960 INR. Podwyżka miała na celu ograniczenie liczby zwiedzających, a także zapewnienie wpływów finansowych na remonty.
Kolejną próbą ochrony grobowca jest zaniechanie wieloletniej tradycji, wolnego wstępu w piątki. Decyzja ta wywołała wielkie niezadowolenie wśród hinduskich turystów, z których wielu odwiedzało mauzoleum co tydzień.
Lśniący Taj Mahal, to historia wielkiej miłości cesarza do kobiety, która urodziła jego dzieci. Pałac ukazuje ogrom uczucia, ale także wielki ból po śmierci ukochanej. Zaciekawieni turyści przybywają, by zobaczyć wielką, słynną świątynię miłości w Indiach. W 1983 roku, Tadź Mahal został wpisany na listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i pozostaje pod stałą kontrolą konserwatorów zabytków.
