Teotihuacan to miasto, które położone było na centralnym płaskowyżu w Meksyku - przeżywało największy rozkwit w IV-VII wieku. Znajdowały się tu liczne domy mieszkalne, place targowe, teatry i boiska do gry w pelotę, spichlerze. Miejsce to nazywane było przez Azteków "miejscem, gdzie rodzą się bogowie". Wszystkie budowle wzniesiono tu bez użycia metalowych narzędzi.
Zobacz także: Teotihuacan - meksykańskie piramidy »W Teotihuacan znajdowały się liczne świątynie, między innymi Świątynia Quetzalcoatla, Piramida Słońca oraz Cytadela. W ruinach odkryto fragmenty malowideł naściennych, ceramikę oraz kamienne maski rytualne.
Nazwa miasta, która znaczy „Tam, gdzie ludzie stali się bogami”, została nadana przez Azteków, którzy traktowali opuszczone miasto jak mityczny cmentarz. Teotihuacan mieści się na wysokości około 2300 m n.p.m., między dzisiejszymi miastami Meksyk i Puebla.
Teotihuacan było położone na wyspie, na środku jeziora, do którego wodę doprowadzono z górskich strumieni akweduktem, którego ruiny zachowały się do dziś. Zostało zbudowane na planie szachownicy - w mieście znajdował się zespół świątynny, ceremonialna aleja otoczona pałacami, place zgromadzeń oraz duży obszar rezydencjalny. Teotihuacan to wyjątkowe miasto, zarówno ze względu na architekturę, jak i na znaczenie historyczne. Miasto znajduje się na Listcie Dziedzictwa Kultury UNESCO.
Jego historia rozpoczyna się kiedy skończono budowę piramidy Słońca. Stożkowata budowla ma 220 metrów szerokości i 225 metrów długości oraz 65 metrów wysokości. Do budowy zużyto 2 mln ton ziemi, bazaltu i innych materiałów budowlanych. Na szczycie piramidy znajduje się świątynia kultu Słońca. Zachodnia ściana budowli zwrócona jest dokładnie w kierunku, gdzie zachodzi słońce podczas letniego przesilenia.
Dalej znajduje się Piramida Księżyca, której wymiary podstawy wynoszą 150 na 120 metrów, natomiast jej wysokość - 43 metry. Podobnie jak Piramida Słońca zbudowana jest ona z kolejnych tarasów stawianych na skarpach.
Z I wieku n.e. pochodzi Cytadela z bogato zdobioną piramidą boga Quetzalcoatla - Pierzastego Węża. Cytadela jest czworokątnym placem otoczonym 15 świątyniami z platformą, na której znajduje się ołtarz. W 650 roku pożar niszczy miasto, a ludność zaczyna się burzyć przeciwko warstwom rządzącym. Miasto zaczyna podupadać, aż w 750 roku zupełnie pustoszeje.
